अस्वस्थाची डायरी .....: हे कसले जगणे

बुधवार, १७ ऑगस्ट, २०११

हे कसले जगणे

हे कसले जगणे

हे कसले जगणे ...

मीपण छळते क्षणाक्षणाला

विझेल का हे

तिच्या स्तनाच्या मऊ उशीला

तिच्या आधरांवर

अस्फुटांचे काही बोल फुलावे

अन् मिठीत तिचिया

मज उद्ध्वस्ताचे स्वप्न पडावे

हे कसले नाते ...

तिच्या माझ्यातील पुसते अंतर

ती रडते थोडी ...

ओठावरती प्राण आणुनी हसते नंतर

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!

कविता

अंतर सोलून काढावे कुणी
.....तशा या कविता .
उललेल्या अक्षरांनी
साकारतात कागदावर जाणीवेच्या .

पुन्हा पुन्हा हे उलनं ... सलनं
असतं सुरूच ...
माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
सतत पानांच्या सळसळीसारखी ही ..
खुणावत जाते कविता .

कविता ....
वाऱ्यावर ... पिसाऱ्यावर
जीव सोडून दिल्यासारखी .
लहानपणी रागाने
डाव मोडून गेल्यासारखी .
स्वतःवरच केलेल्या
असंख्य वारांच्या रुपात
शब्द शब्द होऊन ...
दाटत जाते कविता.

भर गर्दीत
सैरभैर झालेल्या
स्वतःला शोधताना ...
फाटत जाते कविता.

आता यापुढे
काहीच घडू शकणार नाही ,
मी मनसोक्त बडबडू शकणार नाही,
नि डोळे आटेपर्यंत रडूही शकणार नाही .....
माझ्या ' मी पणा'चा अर्थहीन पक्षी ...
या जाणिवांतून उडूही शकणार नाही ...
ही खंत
उरातून सल होऊन भिनताना
कोऱ्या कोऱ्या कागदावर ....
नुस्तीच आटत रहाते कविता ....

अंतर सोलून काढावे कुणी ....
.. तशा या कविता ..!!

- गजानन मुळे
( "...कधीचा इथे मी." मधून )

पृष्ठे

बुधवार, १७ ऑगस्ट, २०११

हे कसले जगणे

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा