सर्वत्र रणरणत्या सूर्याचे दिशाहीन किरण सतेज.स्वतःचीच सावली पायाखाली चेंगरतानाचाअसाह्य नाविलाज .
डोळ्यांत जागा असलेला गावशाबूत अपूर्ण स्वप्नांसारखा.देहापुरती जमीन अंथरायला उसनवार.दारोदार स्वप्ने पेरत फिरणारे हात.ओठांच्या आत ब्रम्हांड जिभेवर...पण पाणी मात्र आटलेलं...कधीच.लाळ आहे फक्त अनिवार्य पचनासाठी.कंठातून जयघोषाचे नाद अंबराला भिडणारे.समृद्ध उद्यासाठी आजचा देहकाळाला दान केलेला.
त्याच्या ललकाऱ्यांनी रोमांचाचे शेत अंगभर.तो एक कफल्लक म्हातारासावली शोधत फिरतो आहे..........रणरणत्या भर दुपारी.
तुमच्या मनात आहे ...एखादं घर.....?त्याला अंगण आहे ....?अंगणात झाड आहे....?
सावलीचं ....?...!!
शनिवार, ३१ मार्च, २०१२
सावलीचं झाड ........
सोमवार, २६ मार्च, २०१२
ग्रेस ....
तुझे शब्द आभाळाच्या काजळखोलीतून
मंतरणाऱ्या श्वासाची वाट काढत
पुढे आले ...
आज आभाळ सुनं सुनं,
संध्येचा प्रहर सुना सुना,
माणसाच्या आदिम दुःखाला
कल्पनेच्या तीरावर,
संगीताचे मुलभूत पंख
आता कोण देईल...????
करुणातूर झाडांना
सळसळत्या पानांचे दान
कोण देईल....??
कोण म्हणेल आता प्रार्थना
जळणाऱ्या क्षितीजासाठी;
कोण आईच्या उदरात जावून
शोधील तिचं सुख – दुःख...??
कुणाला शक्य आहे आता
गाईच्या हंबराला शब्दात बांधनं...?
आता गहिवर उरतील शब्दांचे फक्त
आणि आकांत तुझी आठवण काढत
वाऱ्यावर झुलणाऱ्या रानात
संध्याकाळी बुडून जातील.
तू काळाला खुडून घेतलंस...
आणि आत्ममग्न झालास
आज कायमचा ...
आता तुझ्या शब्दांच्या वाटेने
अर्थांचा सोहळा शोधत
आम्ही किती संधिकाल
सजवत रहायचे मनात....?
- Gajanan Mule
शनिवार, २४ मार्च, २०१२
उसंत........
डोळ्यांवर झापड नाही.रस्ता तसाच आहे पायांखाली.या उन्हात दुपारीफक्त रान तेवढे जळते आहे.
हात हातात आहेत खरेपण रित्या ओंजळीत तूकुठले मोती शोधतेयस....!!
वेडे ....ही ओंजळ आहे फक्तफुटक्या हातांची.किनाऱ्यावर सापडलेलाशिंपला नाही.
मी रोज रात्रीहातावर फिरवता यावा चंद्रकधी अर्धा कधी पुरा म्हणूनदिवस सारा सुर्याखाली विझत असतो.
ते तळव्यावरकवडसे गोळा करायचे दिवसहरवून गेले लहानपणी.शोधले तर सापडतीलपणआता उसंत कुठली.....!!
सोमवार, १२ मार्च, २०१२
रुतल्या जेंव्हा उरात काचा
रुतल्या जेंव्हा उरात काचाढाचा सारा डळमळलाएक म्हातारा भिंतीवरलाअति दुःखाने कळवळला
रक्त सांडले फरशीवरतीलालेलाल झाले घरखिळखिळली कडीकिल्चनेओझ्याने वाकले सर
निष्पर्णांची छाया दारीमोर पिसारे गेले दूरओठावरल्या लाळेमधुनीअन् शब्दांचे आले पूर
डोळे वेडे ठाक कोरडेशोधायला गेले अर्थम्हणालीच नजर कोरडी‘ पुरे आता इतके तूर्त ’
मी आत्म्याचा सोडून खोपाझेपा घेवून गेलो पारवळलो तेव्हां कळले होतेबंदच झाले होते दार !!
१०.०३.२०१२.
नागवं भवितव्य
दिवस उजाडताना
प्रकाशात बुडून जाणाऱ्या
स्वप्नांच्या चांदण्या अगणित.
डोक्यावरचा सूर्य पेटतानाहातावरच्या पोटातउसळणारा भुकेचा आगडोंब अगतिक.ज्या खांबांखाली सारा दिवस जातोत्याच्या तारेवर भरणारीचिमण्यांची शाळा दुपारची.पावसापाण्यात छप्पर शोधतानाबंगल्यांच्या कुलुपबंद गेटआतूनभुंकणारे विदेशी कुत्रे राजेशाही.भोवती दाटून येणाऱ्या काळोखातसरकारी काजव्यांचा आधार तात्पुरता.संध्याकाळी थकून भागूनरस्त्याच्या कडेला फुटपाथवर झोपणारंउद्याच्या उज्वल राष्ट्राचं भवितव्य नागवं.
मंगळवार, ६ मार्च, २०१२
साचा ....
मी मागे मागे जात राहिलो कुणाच्यातरीतो मात्र माझ्यामागे कधी आलाच नाही
मी गर्दीतून वाट काढत पुढे...पुढे..पुढेच गेलोयावेळीही तो गर्दीमध्ये दिसलाच नाही
मी मानेने होकार दिले, अनेकांचे सत्कार केले ...पण त्याच्यावर परिणाम कुणाचा कसलाच नाही
मी झेंडे नाचवीत, गुलाल उधळीत बसलोतो या वावटळीच्या गर्तेमध्ये फसलाच नाही
शेवटी मलाच त्याचा पाईक होणे भाग पडलेत्याने त्याचा आत्मा कुणाच्या साच्यात ओतलाच नाही
- गजानन मुळे
like this page for more updates....
रविवार, ४ मार्च, २०१२
झाड
तू हुंकारांना ‘ हो ’ म्हणतेसकातरवेळी हळवी होतेस ....
निरांजन तेवत ठेवतेसरात्रंदिवस देव्हाऱ्यात,कधी रात्री-अपरात्री आलीच जाग तरतेल-वातीची खात्री करूनचआभाळाला डोळे देतेस.
हसतेस अशी की...संध्याकाळ दाटून येते मनात.आणि रडतानाही... स्फुंदण्याच्या पलीकडे... आक्रोशाच्या अलीकडे ....कुठेतरी उभी असतेस तू .
तुझे डोळे तेंव्हानिरांजनातल्या तेलानेडबडबलेले असतात....आणि खरं सांगू ....त्यावेळी मला नाकापरासारखं जळायला होतं.
तू पाजळतेस् पलितेआंबेचे ... तुळजाईचे ...आणि अंगणातधूळ उडू नये म्हणून ...सडा-सरवण करतेसरोजची रोज .
तू सांभाळतेस घर ....की घरच सांभाळतं तुला....हा असला संभ्रम आताशामला छळत नाही कधीच.
कारण मला कळू लागलंय हळूहळू ....तू झाड आहेस ...काट्याकुट्यांचं.....सावलीचं....बाहुलीचं ..... माऊलीचं ...पानांचं.....कळ्यांचं .....फुलांचं....फळांचं ....
आणि एकूणचधीरोदात्त मातीतखोलवर रुजलेल्यापक्क्या मुळांचं .
तू झाड आहेस ....तू झाड आहेस .....!!
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)