आई तू उन्हामध्ये
सावलीचं गाणं गायचीस
मी तुझ्या चेहऱ्याकडे पाहत
राहायचो
.......सावलीचा पदर शोधत.
सावल्यांतल्या कवड्शांना
हातावर नाचवत... झुलवत..
दिवस कधीच निघून गेले
आणि त्यामागून तुही...
फक्त उन्ह होतं तसंच
सावली नसलेल्या जागेवर
कवडसे उरलेच नाहीत.
आता आखं उन्ह जेव्हा
पोळायला लागतं मला
तेव्हां मी तुझं ते गाणं
आठवण्याचा प्रयत्न करतो
पुन्हा पुन्हा.
पण काय सांगू
सूर सापडतात जरा जरा
पण शब्द
निघून गेलेले सावलीला.
मी कवडसे गोळा करण्याचा
तो खेळ विसरून गेलोय.
सावली आता नाहीच कुठे
सर्वत्र उन्ह पोळतच आहे.
आता कधीतरी
आणखीन वाढेल उन्ह...
अन् तयार होईल
एखादी निर्वात पोकळी
त्यात पाचोळ्यासारखा
उडून जाण्याची
मी वाट बघतोय आई.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!