सावलीचं झाड ........

सर्वत्र रणरणत्या सूर्याचे दिशाहीन किरण सतेज.

स्वतःचीच सावली पायाखाली चेंगरतानाचा

असाह्य नाविलाज .

डोळ्यांत जागा असलेला गाव

शाबूत अपूर्ण स्वप्नांसारखा.

देहापुरती जमीन अंथरायला उसनवार.

दारोदार स्वप्ने पेरत फिरणारे हात.

ओठांच्या आत ब्रम्हांड जिभेवर...

पण पाणी मात्र आटलेलं...कधीच.

लाळ आहे फक्त अनिवार्य पचनासाठी.

कंठातून जयघोषाचे नाद अंबराला भिडणारे.

समृद्ध उद्यासाठी आजचा देह

काळाला दान केलेला.

त्याच्या ललकाऱ्यांनी रोमांचाचे शेत अंगभर.

तो एक कफल्लक म्हातारा

सावली शोधत फिरतो आहे.....

.....रणरणत्या भर दुपारी.

तुमच्या मनात आहे ...

एखादं घर.....?

त्याला अंगण आहे ....?

अंगणात झाड आहे....?

सावलीचं ....?...!!