मी पुन्हा पुन्हा उचलतो पाय,पुन्हा पुन्हा मांडून बघतो डाव.काय सांगावं ... कधी ....कसा ....पण कधीतरी नक्की रंगात येईल हा खेळ......या आशेवरचमी पुन्हा पुन्हा उचलतो पाय.
मी थकत नाहीचालून चालून ...माझ्या ओठांवरले शब्दसंपत नाहीत अवेळी ...भरत नाही कधीचभरल्या ओंजळीतली पोकळी
मी अधूनमधूनमाझे खिशे चाचपतो,.... श्वास मोजतो,..... नाडी तपासतो,.... आभाळ बघतो.
आणि अशा पानगळीतशिरीषाची पानंझेलत बसतो अंगावरएखाद्या संध्याकाळी,मला माहित आहे ...तो फुलणार आहेथोड्याच दिवसात...कुठल्यातरी वेळी.
“नको घाई,घाई नको ...मवाळ मजकुरालारक्ताची शाई नको ”
मी बजावतो माझ्याच पायांनाअगदी पुन्हा पुन्हा ...
मी पुन्हा उचलतो पाय ....हा पायांखालचा रस्ताक्षितिजाच्या पार कुठेतरी संपतो... असं मी ऐकलंय फक्त.त्याच्या अंतापर्यंत चालत जावूनचमला संपूर्ण विश्रांती घ्यायचीय खरंतर....
पण खंत आहे ती इतकीच
की मी अद्याप क्षितिजही गाठू शकलो नाही
.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!