अस्वस्थाची डायरी .....: पाचू पेरल्या रानातून .....

सोमवार, २३ एप्रिल, २०१२

पाचू पेरल्या रानातून .....

पाचू पेरल्या रानातून कधी केला नाही प्रवास...
आकाशाच्या पांघरुणात कधी निजलो नाही निवांत.
स्वप्नांच्या लुकलुक चांदण्या मात्र
सदैव दाटून राहिल्या पापण्यात.
पायतळीची वाट विस्कटून गेली कित्येकदा....
पायांसकट उन्मळून पडलोही कधी ...
पण मूळं होती पक्की लोचट म्हणून वाचलो.
जमिनीशी लगट करून
त्यांनीच तर उभं केलं पुन्हा जमिनीवर.

आता फुटते आहे पालवी हळूहळू....
आणि आभाळही भरून येतं अधूनमधून....
स्वप्नांच्या चांदण्या मात्र ढळत नाहीत कधीच
टप्पोर गार गार थेंबांसोबत मुसळधार पावसातही....

म्हणूनच मी कदाचित जगत असेन ...!
किंवा ...
जिवंत असेन...!!

- गजानन मुळे

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!

कविता

अंतर सोलून काढावे कुणी
.....तशा या कविता .
उललेल्या अक्षरांनी
साकारतात कागदावर जाणीवेच्या .

पुन्हा पुन्हा हे उलनं ... सलनं
असतं सुरूच ...
माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
सतत पानांच्या सळसळीसारखी ही ..
खुणावत जाते कविता .

कविता ....
वाऱ्यावर ... पिसाऱ्यावर
जीव सोडून दिल्यासारखी .
लहानपणी रागाने
डाव मोडून गेल्यासारखी .
स्वतःवरच केलेल्या
असंख्य वारांच्या रुपात
शब्द शब्द होऊन ...
दाटत जाते कविता.

भर गर्दीत
सैरभैर झालेल्या
स्वतःला शोधताना ...
फाटत जाते कविता.

आता यापुढे
काहीच घडू शकणार नाही ,
मी मनसोक्त बडबडू शकणार नाही,
नि डोळे आटेपर्यंत रडूही शकणार नाही .....
माझ्या ' मी पणा'चा अर्थहीन पक्षी ...
या जाणिवांतून उडूही शकणार नाही ...
ही खंत
उरातून सल होऊन भिनताना
कोऱ्या कोऱ्या कागदावर ....
नुस्तीच आटत रहाते कविता ....

अंतर सोलून काढावे कुणी ....
.. तशा या कविता ..!!

- गजानन मुळे
( "...कधीचा इथे मी." मधून )

पृष्ठे

सोमवार, २३ एप्रिल, २०१२

पाचू पेरल्या रानातून .....

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा