पहिल्या पावसानंतरउठलेल्या मातीच्या वासातपसरलेली हुरहूर ......मनात नकळत उतरणारी.अंगणात उतरलेल्यासांजेचा चेहरा मलूल... कोरडा...किणाऱ्यावरच्याअगणित पाऊलखुणातहरवलेले तुझे पाय...सूर्याच्या सात्विक डोळ्यातवादळात उतरवीत तशी..स्वप्नांची शिडं...बेमालूम उतरलेली.एखाद्या निर्मनुष्य पायवाटेवरवाटचूकल्या वाटसरूसारखेघुटमळणारे आयुष्या...त्यात एखादी सांजदुखऱ्या जखमांचं गोंदण लेऊनतुझा चेहरा देऊन जाणारी.......बिनदिक्कत.मी उद्ध्वस्त वादळाचेउरले-सुरले अवशेष....माझ्या वटीत भरून ठेवतो आहे...फक्त तुझी आठवण म्हणून ...!!- गजानन मुळे
अंतर सोलून काढावे कुणी तशा या कविता उललेल्या अक्षरांनी साकारतात कागदावर...जाणीवेच्या, माझं हे उलनं सलनं असतं सुरूच ..माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
मंगळवार, ३० ऑक्टोबर, २०१२
फक्त तुझी आठवण म्हणून ...!!
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!