अस्वस्थाची डायरी .....: आंदोलन

बुधवार, २८ डिसेंबर, २०११

आंदोलन

हे आडखळनं ...पडणं..
तुटक तुटक बोलणं ...
श्वासांना मोजत मोजत
उपवास कारणं ...
खरंच पुरे आता ..!!

इथे...इथे...या इथे...
अन् तिकडे ....त्या तिथेही...
काळोखच काळोख नुस्ता
फक्त काजव्यांचे दिवे त्यात
पुरे आता ...!!

पेटवावा सूर्यच
अवघा माशालींचा ...
पणती ...दिव्यांचा नाच
आणि
रोजचे कॅन्डल मार्च
पुरे आता....!!

किती शपथा ...
किती वृत्ते ...
किती आश्वासने ....
साऱ्या आणाभाका ...
..पुरे आता ...!!

मस्तवाल झालेत हत्ती
साखळदंड नाहीत कुणाला .
आसमंतात धुरांचे लोट नुस्ते
पुरे आता..!!

" हा टापांचा आवाज कुठला ...?
....ही धूळ कुठली ...?
...हा गाजेचा नाद कुठला ...?
..ही चमक ...ही धमक ...
....हे वाऱ्यावर तरंगणारे
उध्वस्त काळीज कुठले ....? "
हे शब्दांचे वादळ नुस्ते
पुरे आता ..!!

" हा जयद्रथ हा सूर्य "
इशाऱ्याचे बोट आपलेच
तुताऱ्यांचे ओठ आपलेच
सारथी आहेत अज्ञात कोणी
परंतू संग्राम आपला...
...लढाई आपली
...शस्त्र आपणच
...अस्त्र आपणच

बस्स....
रथावरचा देव होणे ..
...पुरे आता ...!!
....पुरे आता...!!

- गजानन मुळे
२६.१२.२०११.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!

कविता

अंतर सोलून काढावे कुणी
.....तशा या कविता .
उललेल्या अक्षरांनी
साकारतात कागदावर जाणीवेच्या .

पुन्हा पुन्हा हे उलनं ... सलनं
असतं सुरूच ...
माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
सतत पानांच्या सळसळीसारखी ही ..
खुणावत जाते कविता .

कविता ....
वाऱ्यावर ... पिसाऱ्यावर
जीव सोडून दिल्यासारखी .
लहानपणी रागाने
डाव मोडून गेल्यासारखी .
स्वतःवरच केलेल्या
असंख्य वारांच्या रुपात
शब्द शब्द होऊन ...
दाटत जाते कविता.

भर गर्दीत
सैरभैर झालेल्या
स्वतःला शोधताना ...
फाटत जाते कविता.

आता यापुढे
काहीच घडू शकणार नाही ,
मी मनसोक्त बडबडू शकणार नाही,
नि डोळे आटेपर्यंत रडूही शकणार नाही .....
माझ्या ' मी पणा'चा अर्थहीन पक्षी ...
या जाणिवांतून उडूही शकणार नाही ...
ही खंत
उरातून सल होऊन भिनताना
कोऱ्या कोऱ्या कागदावर ....
नुस्तीच आटत रहाते कविता ....

अंतर सोलून काढावे कुणी ....
.. तशा या कविता ..!!

- गजानन मुळे
( "...कधीचा इथे मी." मधून )

पृष्ठे

बुधवार, २८ डिसेंबर, २०११

आंदोलन

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा