दीपक

वैशाखघडीच्या वाटा
माझे पाऊल अनवाणी
शांतीचा प्रहार होता
आकाश ढाळतो गाणी

हरवून शब्द माझा
निरखीत रान मी फिरतो
गार बनाची झाडी
वर पारवा उदास घीरतो

भविष्याच्या गर्भामधला
अंधार चाखतो मी ही
उडवीत धुळीचे लोट
अवकाश फिरवतो ग्वाही

संतप्त मनाचे भगवे
वेढून वस्त्र मी भवती
वाटांवर शोधत फिरतो
जगताची माझी नाती

पदराचा रेशीमकाठ
वाऱ्यावर भुरभूरताना
जपशील कसा तू दीपक
अंधार गर्द झरताना
- गजानन मुळे
("...कधीचा इथे मी."मधून )