अस्वस्थाची डायरी .....: एक्सक्युज मी

मंगळवार, २४ जानेवारी, २०१२

एक्सक्युज मी

माझ्याच प्राक्तनांचे अफाट ओझे
मलाच झेपेनासे झाल्यावर ...
जीव निघून जाईल डोळ्यांतून
शरीर सोडून .

" मी गेलो " याचं दुःख
असणार नाही मला ...

पण माझ्या प्रेताचे वारसदार
जमतील माझ्या सभोवती
आणि करतील आक्रोश
आंधळेपणाने
तेंव्हा ...

माझ्या संथ वाहिल्या जीवनाचा
हा निकृष्ठ शेवट
पाहवणार नाही माझ्याने .

मी दान करीत गेलो आयुष्यभर
माझी बेवारस आसवे
वाटेत भेटेल त्या नदीला

आता मात्र जाताना
ते रडतील धाय मोकलून....
तेंव्हा
त्यांची आसवे
बेवारस झाल्याचं दुःख
जाणवत राहील मला
...प्रेत झाल्यावरही ....

... पण एक्सक्युज मी ..

मी अजून जिवंत आहे .

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!

कविता

अंतर सोलून काढावे कुणी
.....तशा या कविता .
उललेल्या अक्षरांनी
साकारतात कागदावर जाणीवेच्या .

पुन्हा पुन्हा हे उलनं ... सलनं
असतं सुरूच ...
माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
सतत पानांच्या सळसळीसारखी ही ..
खुणावत जाते कविता .

कविता ....
वाऱ्यावर ... पिसाऱ्यावर
जीव सोडून दिल्यासारखी .
लहानपणी रागाने
डाव मोडून गेल्यासारखी .
स्वतःवरच केलेल्या
असंख्य वारांच्या रुपात
शब्द शब्द होऊन ...
दाटत जाते कविता.

भर गर्दीत
सैरभैर झालेल्या
स्वतःला शोधताना ...
फाटत जाते कविता.

आता यापुढे
काहीच घडू शकणार नाही ,
मी मनसोक्त बडबडू शकणार नाही,
नि डोळे आटेपर्यंत रडूही शकणार नाही .....
माझ्या ' मी पणा'चा अर्थहीन पक्षी ...
या जाणिवांतून उडूही शकणार नाही ...
ही खंत
उरातून सल होऊन भिनताना
कोऱ्या कोऱ्या कागदावर ....
नुस्तीच आटत रहाते कविता ....

अंतर सोलून काढावे कुणी ....
.. तशा या कविता ..!!

- गजानन मुळे
( "...कधीचा इथे मी." मधून )

पृष्ठे

मंगळवार, २४ जानेवारी, २०१२

एक्सक्युज मी

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा