उन्हाच्या गर्द छायेत
खेडे निपचित निजलेले
भर दुपारी.
पायाखाली पोखरलेली भुई
वर आकाश वेडावलेलं
आता उघड्या रानात
खुरांची पायपीट नुसती
गवताची कधीही नाही
ना तरी
उरल्या सुरल्या रानाला
आग लागली असती.
०९.०५.२०१२
अंतर सोलून काढावे कुणी तशा या कविता उललेल्या अक्षरांनी साकारतात कागदावर...जाणीवेच्या, माझं हे उलनं सलनं असतं सुरूच ..माझ्या जगण्यातून न जगण्यापर्यंत ...
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
काय वाटतं ... तुम्हाला ?.....!